Təzə işə başlamışdım, kollektivdə hamı rus dilində danışırdı. Mənim üçün çox pis mənzərə idi. Mal-mal baxırdım hamının üzünə, hərdən söhbət əsnasında gülürdülər, düşünürdüm ki, mənə gülürlər. O qədər peşman idim ki, axı mən niyə bu gavurların dilini bilmirəm. Bir neçə vaxt cəhd etdim ki, öyrənim. Alınmadı. "Ya lyublu tebya" dan başqa bir zad şey edə bilmədim. Sonra düşündüm ki, çox da şey eləmək lazım deyil. Axarına buraxdım. Başladım Azərbaycan dilində daha gözəl danışmağa, daha ədəbi dildə. Düzü alınmırdı, amma cəhd edirdim. Hələ də ləhcədə danışıram, "cuq, cük" edə-edə danışıram, bizim tərəflərdə şəhərə gəlib ədəbi dildə danışana "risovka", "ədəbaz" deyirlər. Qəribədi, şəhərdə öz dilində danışanda "çuşka" deyirlər, kənddə ləhcədə danışmasan "risovka". İkisi də rus sözüdür. Lənətə gəlmiş gavurlar.

Deyir, əlavə bir dil bilmək başqa bir insan olmaq deməkdir. Amma rusca danışmaq arzum var, bir müəlliməm vardı, söz verdi ki, sənə rusca öyrədəcəm. Elə bütün günü kəndimizin ləhcəsində danışdıq, rusca da getdi işinin dalınca. Bir dəfə də dostuma dedim ki, bəs rusca öyrənmək istəyirəm. Mənə məsləhət bildi ki, bir rusdilli qızla tanış ol, öyrənəcəksən. Vallahi məndə ki o bəxt var, rusdilli qızı da "çuşka" edəcəm. Bir də gördüm, başlayıb "cuk, cük" danışmağa.

Bir dostum da var, deyir, bəddi ədəbiyyatı orijinalda oxumaq üçün həm rus, həm ingilis dilini öyrənmişəm. Day utanıram, soruşmuram ki, rusdilli "qız tutmusan"? "Qız tutmaq" da bir başqa mövzudu. Gələn yazımda yazaram.

image

• tr
• steempress
• az
• edebiyat
• kryptonia